توضیحات
کتاب مبحث ششم (6) مقررات ملی ساختمان
عنوان بارهای وارده بر ساختمان اولین بار در سال 1380 به دلیل حساس بودن این مبحث و میزان بارهایی که بر ساختمان ها وارد می کنند و اثراتی که بر روی آن ها می گذارد منتشر شد. با توجه به گسترش صنعت بلند مرتبه سازی و همچنین امکان بروز طوفان هایی با سرعت زیاد، لزوم بازنگری ضوابط مربوط به تعیین بارهای ناشی از باد ضروری به نظر می رسد. بطور کلی سه روش جهت محاسبه بار باد پیش بینی شده است: روش های استاتیکی، دینامیکی و تجربی. روش استاتیکی برای سازه و ساختمان های با ارتفاع کم و متوسط و نیز نما و پوسته خارجی، مناسب است. در این روش فشار ناشی از باد به دو بخش فشار داخلی و خارجی تقسیم شده و هر یک از این نیروها بر اساس ضریب اهمیت، فشار سرعتی، ضریب یادگیری، ضریب اثر باد جهشی و ضریب فشار داخلی یا خارجی تعیین می شود. روش دینامیکی برای تعیین اثرات کلی باد شامل پاسخ تشدید شده و عمدتا برای ساختمان ها ی بلند و سازه های لاغر به کار می رود. روش تجربی برای ساختمان هایی که ممکن است در معرض اثرات جستی باد یا گرفتگی قسمتی از عبور جریان توسط موانع بالا دست جریان، ریزش گردباد یا اثرات ناپایداری آیرو دینامیکی قرار گیرند و همچنین ساختمان هایی که پوسته خارجی نامتعارفی دارند مناسب است. مبحث فوق، حداقل الزامات بارگذاری برای طراحی ساختمان ها و سایر سازه های موضوع این مقررات را تعیین می نمایند. بارها و ترکیبات بار اختصاص داده شده که هماهنگ با یکدیگر تعریف شده اند، برای استفاده در روش های طراحی متفاوت بیان شده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.